امیرحسین کاوه عضو اتاق بازرگانی و فعال صنعت فولاد، درباره کنترل قیمت در بازار فولاد و محصولات این فلز می‌گوید: دو سال است که شاهد تلاش مدیران وزارت صمت و سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولید کنندگان و تعزیرات و حتی مدیران دادستانی برای کنترل قیمت‌ها به نحو مطلوب هستیم، اما بعد از دو سال می‌بینیم این مدیران رضایتی از عملکرد کمیته‌های مشترک تنظیم بازار یا کمیته‌های رصد که کف عرضه را مشخص کرده‌اند، ندارند.

او توضیح داد: بنظر می‌رسد قبل از گرفتن تصمیمات جدید، باید آسیب شناسی جدی انجام شود که چرا علیرغم ده‌ها مصوبه و ابلاغیه و دستورالعمل برای تنظیم بازار نه تنها رضایت مصرف کننده نهایی جلب نشده، بلکه رضایت مسئولین ذیربط را هم نتوانسته جلب کند. اگر بگوییم که تلاش هم نشده حرف گزافی است، قطعا همه تلاش کردند که به مسیر بهبود قیمت برویم، اما چند چیز را نباید فراموش بکنیم؛ یکی از دلایل اصلی اینکه زحمات این گروه‌ها بعد از مدتی از بین می رود، این است که قیمت گذاری‌های فولاد در داخل ایران، با قیمت دلار آزاد معادل سازی می‌شود.

 عضو اتاق بازرگانی در ادامه درباره قیمت‌ها توضیح داد:  نحوه قیمت گذاری در صنعت فولاد را عامل بالا رفتن قیمت‌ها است. اگر ما ۴ ماه پیش بحث داشتیم که قیمت با دلار ۱۴ یا ۱۵ یا ۱۸ هزار تومانی محاسبه شود، الان بحث این است که با دلار ۲۴ یا ۲۶ هزار تومانی محاسبه شود؛ یعنی وقتی که قیمت دلار ده‌ها درصد افزایش پیدا می‌کند، علیرغم اینکه قیمت جهانی هم ثابت باشد، باز هم قیمت فولاد بالا می‌رود؛ پس چیزی تحت عنوان کنترل قیمت و ثبات قیمت وجود ندارد، چرا که قیمت گذاری بر اساس سیستم حراج و مقایسه قیمت جهانی و قیمت آزاد است.

او می‌گوید: منشا گرانی کمبود عرضه یا افزایش تقاضا نیست بلکه روش قیمت گذاری است. وقتی می‌گوییم قیمت جهانی ضربدر دلار آزاد؛ بنابراین هر روز دلار بالاتر می‌رود و آنوقت چه چیزی را می‌خواهیم تنظیم کنیم؟ وقتی که این فرمول مورد بررسی قرار نمی‌گیرد و گرانی‌های لحظه‌ای مورد اعتراض است، اینجاست که باید آسیب شناسی شود؛ چه بسا که کلید تنظیم بازار را در کوچه‌ای تاریک گم کرده ایم و در کوچه‌ی روشنی که ربطی به ما ندارد دنبالش هستیم.

کاوه درباره موضوع دستکاری در عرضه برخی محصولات فولادی گفت: در خصوص عرضه، نسبت محصولات مختلف متفاوت است؛ مثلا در بعضی کالا‌ها که اضافه تولید داریم، کمبودشان در بورس کالا عمدی است؛ چون با مهندسی عرضه، کمبود ایجاد می‌کنند و اینجا باید دستگاه‌های نظارتی آن را مدیریت کنند و فشار نظارتی آورند. مسئولین دقت کنند در بحث شمش فولادی بیش از دو برابر نیاز داخل تولید داریم، اما در بورس عرضه نمی‌شود و این چالشی است که باید با پیگیری و نظارت حل بشود. اما بعضی کالا‌ها هستند که کمتر از نیاز بازار تولید می‌شود، مثل ورق‌های فولادی که این را باید با روش‌های کنترلی رصد و تقاضای کاذب را کنترل و کم کرد و حتی سهمیه‌ها را بررسی نمود تا دستورالعمل‌ها اعمال شود.

او در پایان افزود: راجع به فولاد چندین و چند دستورالعمل ابلاغ شده و بنظر می‌رسد مدیران و اعضای کمیته باید آسیب شناسی کرده و کار‌های گذشته را تکرار نکنند، چون نه تولید کننده نه مصرف کننده و نه نهاد‌های نظارتی راضی نیستند.

 

انتهای پیام