پایگاه خبری فولاد ایران - زمانی در آینده، شاید دو یا سه قرن بعد که مورخان و دانشمندان علوم اجتماعی شروع به نوشتن کتاب درباره ناکامی های تجربیات ناخوشایند آمریکایی می کنند، همه با یک حقیقت اساسی روبرو خواهند شد: این که علیرغم بیانیه های آزادی و برابری، واقعیت های نژادپرستی، سوء رفتار و نابرابری های اقتصادی ناخوشایند در جامعه آمریکا رواج داشته است.
کارشناسان آینده باید این مسئله را در نظر بگیرند که آیا حقیقتاً فضیلتهای آمریکایی هرگز شانس شکوفایی داشته اند یا صرفاً داستانی برای تسکین آمریکایی ها بوده اند.
به گزارش فولاد ایران، این محققان آینده لیستی از وقایع امریکا به عنوان یک ابرقدرت ارائه خواهند داد که شامل این موارد است:
هدر دادن تریلیون ها دلار از سال 1945 تا دهه 1980 در جنگ سرد، ویتنام و تسلیحات هسته ای در ریاست جمهوری ریچارد نیکسون، واترگیت و همینطور فسادهای دولتی. عدم سرمایه گذاری در شبکه تأمین اجتماعی آمریکا و بی قانونی گسترده شرکت ها که در دوران رئیس جمهور رونالد ریگان در دهه 1980 آغاز شد و ادامه آن در ریاست جمهوری بیل کلینتون، جورج دبلیو بوش و باراک اوباما. جنگ خلیج فارس در سالهای 1990 تا 91 و جنگ های بی پایان در افغانستان، عراق و جاهای دیگر طی دهه های گذشته. مشکل مسکن در سال 2008 و رکود اقتصادی بزرگ که میلیون ها نفر را به فقر و رکود اقتصادی دچار کرد.
اکنون آمریکا به فاجعه حال حاضر خود وارد شده است. شیوع ویروس کرونا که از زمان انتشار، جان بیش از 40 هزار آمریکایی را گرفت و حداقل 700 هزار نفر دیگر را بیمار کرد. این بحرانی است که رهبران آمریکا از رئیس جمهور دونالد ترامپ گرفته تا سایرین می توانستند با رعایت هشدارهای گسترده سازمان بهداشت جهانی، مراکز کنترل بیماری ها و طرح های اصلاحات بهداشتی دولت اوباما، مقدمات و اقدامات لازم جهت پیشگیری از آن را انجام دهند.
ترامپ می توانست این بحران را کمرنگ کند اما آن را انکار کرد. شیوع COVID-19 بعد دیگر جامعه آمریکا را تحت الشعاع قرار داده است، خودشیفتگی آمریکایی، بیماری که از زمان تأسیس جیمز تاون، اولین شهرک انگلیسی زبان در آمریکای شمالی در سال 1607 شروع شد.
خودشیفتگی آمریکا از هر ویروسی عفونی تر بوده و همچنان پابرجاست، زیرا جذابیت ثروت فرضی و موفقیت نامحدود برای بسیاری از آمریکایی ها، فارغ از اینکه تخیل آمیز باشد، نجات بخش است.
بیایید نگاهی بیندازیم به اینکه ایالات متحده وقتی با اولین مورد شیوع بیماری که از شهر ووهان چین شروع شد، روبرو شد چگونه عمل کرد. دولت فدرال اختیارات و منابع خود را برای تهیه کیت آزمایش به کار نبرد. هنگامی که این ویروس آمریکایی ها را در اواخر ژانویه در ایالت واشنگتن آلوده کرد، اقدامات کمی صورت گرفت و زمان برد تا شیوع آن در سراسر ایالات متحده جدی گرفته شود.
کاغذ توالت، آب بطری، الکل ضدعفونی، صابون مایع، ماسک های تنفسی، محصولات ضدعفونی کننده دست، آب پرتقال و دماسنج ها همه در قفسه فروشگاه های مواد غذایی و سوپر مارکت ها ناپدید شد.
شرکت های بزرگ و مشاغل کوچکتر نیز قبل از اواسط ماه مارس اقدامات کمی برای محافظت از کارمندان خود انجام دادند.
ایالات مختلف برخورد جداگانه در برابر بحران داشتند. از تعطیلی عمومی در نیویورک، ایلینویز، نیوجرسی و کالیفرنیا گرفته تا هرگونه اقدامات احتیاطی در آلاباما، فلوریدا و تگزاس. با این وجود، بسیاری از آمریکایی ها حتی ابتدایی ترین قوانین فاصله اجتماعی را زیر پا گذاشته اند، در سواحل وقت می گذرانند و در اجتماعات عمومی شرکت می کردند، گویی این بحران یک تعطیلات بزرگ تابستانی ملی است.
در ماه مارس، عده ای مانند دن پاتریک، فرماندار تگزاس گفت "بیایید به سر کار برگردیم، زندگی عادی خود را برگردانیم. از خودمان مراقبت کنیم اما کشور را فدا نکنیم." زندگی سالمندان ظاهراً از نقطه نظر ثبات اقتصاد آمریکا کمتر اهمیت دارد. ترامپ، پاتریک و سایر مقامات دولتی اعلام کرده اند که نیازی به صرف هزینه برای افرادی که از نظر سنی و توانایی آسیب پذیرند نیست.
فرماندار تیت ریوز از می سی سی پی به نوبه خود حکم اجرائی را امضا کرد و موقتاً ممنوعیت های محلی برای افتتاح مشاغل غیر ضروری و مسافت های اجتماعی را از بین برد و اساساً دستور داد که بیشتر ساکنان ایالتی به زندگی عادی برگردند.
اما دقیقاً مانند خودشیفتگی آمریکایی، نژادپرستی آمریکایی از همان خاک سمی رشد کرده است. چراکه ترامپ به طور عمد کلمه "کرونا" را به نام "ویروس چینی" مطرح می کند؟ چرا در ماه گذشته بیش از 1100 واقعه و حمله ضدآسیایی و ضد چینی در ایالات متحده رخ داده است؟ چگونه می توان توضیحی دیگر برای هک کردن کلاسهای آنلاین و مختل کردن آنها با الفاظ نژاد پرستی داشت؟
بدون تردید، خودشیفتگی و نژاد پرستی با بحران COVID-19 در ایالات متحده ترکیب شده است.
سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده نشان می دهد که میلیون ها نفر با فقر، بی خانمانی، زندان، معلولیت و بیماری های روانی زندگی می کنند که احتمالاً در هفته ها و ماه های آینده در معرض این ویروس قرار دارند. متخصصان پیش بینی می کنند دو میلیون نفر در 12 یا 18 ماه آینده از این ویروس بمیرند. آنها از مزایای مراقبت های پزشکی لازم برای زنده ماندن برخوردار نخواهند بود و در بسته محرک 2 تریلیون دلاری کنگره امریکا سهمی ندارند که بیشتر به معنای جمع آوری پول برای شرکتهای بزرگ کشور است.
تعداد بسیاری به صفوف بیکاران، افراد بی سرپرست و همچنین زندانیان، بیماران و کشته شدگان خواهند پیوست.
عدم رهبری آمریکا در داخل و خارج از کشور در طول این بیماری چشمگیر و خیره کننده بوده است. انکار مردم در مورد این حقایق نیز فاحش است. واقعیت این است که بسیاری از آمریکایی ها به سختی به سایر آمریکایی ها اهمیت می دهند، به خصوص کسانی که سیاه و قهوه ای هستند و در معرض این بیماری همه گیر قرار دارند. این همان چیزی است که منجر به 400 سال نژاد پرستی و خودشیفتگی شده است. در مورد تغییرات اقلیمی نیز اکثر آمریکایی ها یا اهمیتی به آن نمی دهند یا به گونه ای عمل می کنند که گویی هیچ کاری نمی توان در مورد آن انجام داد. بحران COVID-19 نیز یکی دیگر از موارد موجود در کارنامه شرم آور ماندگار آمریکا به عنوان ابرقدرتی است که نمی تواند در این مورد کاری از پیش ببرد.
این کشور به عنوان یک ابرقدرت و یک دولت ثروتمند برای آینده قابل پیش بینی است اما قدرت و ثروتی که بیشتر در دست سفید پوستان ثروتمند و شرکت ها ادغام شده است.
منبع: الجزیره ترجمه: ف. اسکندرخو
