پایگاه خبری فولاد ایران- اگر منظور از یارانه همان سوبسید است تخصیص آن باید منطبق بر اصول اقتصادی با انگیزه تاثیرگذاری بر سطح زندگی شهروندان و خانوارها صورت گیرد.
همانطور که می دانید تخصیص سوبسید به تولیدکنندگان مثلا گاوداری ها جهت خرید شیر و توزیع ارزان آن در جامعه بمنظور بالا بردن سطح رفاه اجتماعی صورت می گیرد. یعنی گاوداران از دولت یارانه می گیرند تا قیمت شیر برای مصرف کننده پایین بیاید.
پرداخت یارانه ها به هر گروه دیگری جز تولیدکنندگان نه تنها توزیع مساوات طلبانه نخواهد بود در عین حال تورم را دامن خواهد زد.
🔸 ضمن اینکه استدلال دولتمردان ما در حذف بخشی از دهک های یارانه بگیر، مبنی بر اینکه آنها ثروتمند هستند پس سهم آنها را سلب کنیم تا به عدالت اجتماعی برسیم خود نوعی تسلیط ظلم می باشد. در این صورت این پرسش پیش میآید که مگر ثروتمندان شهروند ایرانی نبوده یا در منابع نفتی و بیت المال ایران سهیم نیستند؟
پرسش دوم این است که چه تضمینی وجود دارد که یارانه های پس گرفته شده از دهک بالای جامعه به حساب دهک های پایین واریز خواهد شد و خلاءهای کسری بودجه دولت را پر نخواهد کرد؟
اگر دنبال گسترش عدالت اجتماعی هستیم اصل اخلاقی توزیع درآمد در جامعه بر مالکیت فردی و عمومی را که عبارتست از؛ "سهم هرکس متناسب با آنچه او و ابزارش تولید می کند است"، تقویت کنیم.
می توان براحتی پیش بینی کرد که حذف یارانه دهک های بالای جامعه، سرآغاز حذف تدریجی یارانه همه دهک های جامعه است. یارانه ای که از ابتدا تا امروز، علیرغم رویکرد فزاینده قیمتها، هیچ افزایشی نداشته است.
پیشنهاد می شود دولت محترم برای جبران کسری بودجه خویش، بجای اینکه دوباره دست به جیب مردم ببرد، از راه اصولی یعنی برقراری انضباط شدید مالی در هزینه کردهای خود وارد عمل شود.
فراموش نکنیم که برای عبور از بحران اقتصادی باید راه حل اقتصادی در پیش گرفت.
رضا جعفری
