محدودیت صادرات آهن فولاد میلگرد

خبر منتشره دیروز از برخی کارگزاری ها در خصوص محدود شدن

صادرات فولاد

و مشروط شدن رویه صادراتی آنها به اولویت قرار دادن تامین نیاز داخلی؛ امروز با انتشار گزارشی از کانال کامودیتی ( ایمیدرو ) تایید شد.  

البته ایمیدرو این گزارش را به عنوان حمایت از فولادسازان در جهت مخالفت با این محدود سازی و تسهیل روند صادراتی منتشر نموده است. در این گزارش آمده است :

 

بازار جهانی فولاد

در سال 2019 بدلیل محرکهای اقتصادی دولت چین و حادثه معدن شرکت وله برزیل و چشم انداز توافق تجاری چین و آمریکا وارد فضای جدیدی شده که همراه تحریک تقاضا و قیمت است .
این موضوع یک فرصت ویژه و محدود برای فولادسازان ایران ایجاد کرده تا اقدام به پیش فروش محصولات صادراتی خود نموده و از فشار تحریم رها شوند؛ در این شرایط، دولت بجای حمایت از رشد

صادرات آهن

، اقدام به محدودکردن صدور مجوز صادرات نموده تا شاهد تعدیل قیمتهای داخلی نسبت به خارجی باشد ... حداقل در 2 مورد، مجوز صادرات فولادسازان طی هفته های اخیر لغو شده و تولیدکنندگان در حال پرداخت خسارت روزانه کشتی هستند ... جالب اینکه ارز صادراتی مربوطه نیز بعضا در نیما به فروش رسیده است. 

اما واقعیت این است که ایران دهمین تولیدکننده فولاد دنیا بوده و یک صادرکننده بزرگ به دنیا است ... از نظر کارشناسی، ابزار "عدم صدور مجوز صادرات" به معنی مجوز عدم ایفای تعهد به مشتریان صادراتی بوده و عامل خدشه دار کردن اعتبار فولاد کشور میشود که به صلاح منافع ملی نیست.
کامودیتیها شامل فولاد به دلار قیمت گذاری شده و تجارت شده و تابع تحولات جهانی است ... ارزان فروشی در کشور عامل تقاضای کاذب در بازار شده و انبارهای داخلی را بجای صادرات، پرمیکند که بر خلاف استراتژی ملی رشد صادرات است. 

برای رفع مشکل عرضه داخلی فولادسازان، کافی است 5 واحد بزرگ مصرف کننده

شمش آهن

اقدام به عقد قرارداد بلندمدت

خرید شمش فولاد

از چندفولادساز داخلی کند! این موضوع، ضمن ثبات بازار، از هجوم تقاضای بالا در مواقع صعود قیمت جلوگیری میکند. 

فاز جدید تحریم نفت ایران در اردیبهشت 98 اجرایی میشود و نقش فولادسازان در تامین ارز کالاهای اساسی بعد از اردیبهشت استراتژیک و کلیدی است


با منافع ملی شوخی نکنیم که همگی متضرر خواهند شد.


اما این موضوع که ایمیدرو به عنوان حمایت از روند صادراتی فولادسازان اعلام موضع نمایند، در واقع مسئله ای بدیهی است . 

قطعاً موضوع

صادرات آهن

، یک موضوع منطبق با منافع ملی بوده و هست، اما کم توجهی یا بی اعتنایی به تلاش برای حفظ آرامش

بازار آهن داخلی

، موضوعی است که مسئولان تنظیم بازار داخلی، نمیتوانند نسبت به آن بی تفاوت باشند. 

موضوع قابل تامل اینست که؛ مشابه این وضعیت در سه ماهه ابتدایی سال پیش آمد، بطوریکه صدای اعتراض زنجیره های پایین دست و مجلس و مردم در افزایش بی رویه قیمتهای داخلی، باعث شد تا روند صادراتی فولادسازان مشروط شود؛ مجددا با رایزنی ها و مذاکرات صورت گرفته بین فولادی ها و دولت، این محدودیت های داخلی به نوعی لغو شد؛

سوال اینجاست که چرا فولادسازان یا بطور مشخص مرکز فرماندهی آنها؛ انجمن تولیدکنندگان فولاد کشور؛ برای پیشگیری از تکرار این وضعیت هیچ کاری انجام نداد ؟!

مگر نه اینکه انجمن کانونی برای مدیریت فولادسازان کشور است؛ آیا نباید مدیران این مجموعه از ضعف و کاستی های گذشته درس گرفته و حداقل در جهت جلوگیری از تکرار وضعیت پیش امده، اقدام می‌کردند ؟

آیا بهتر نیست همانطوریکه انجمن هر گاه احساس خطر میکند، جلسات هم‌اندیشی تشکیل میدهد و تلاش میکند تا از کاهش قیمتها در بازار داخلی جلوگیری نماید؛ در جهت افزایش بی رویه قیمتهای داخلی و یا محدود شدن عرضه های داخلی هم توجه نماید، تا کار به اینجا ختم نشود که مسئولان تنظیم بازار مجددا مجبور شوند، مداخله نموده و کنترل بازار را بدست بگیرند؛ بطوریکه وضع به اینجا برسد که فولادسازان عنوان کنند که ما تا آخر فروردین یا اردیبهشت پیش فروش کرده ایم و کاری با ما نداشته باشید ؟ آیا بهتر نبود مراقبت از بازار داخلی هم مورد توجه اینها قرار می گرفت ؟!